ಕವನ
ಅಮ್ಮಾ ಸರಿಯೇನಮ್ಮಾ
ಭೂಮಿಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣವೇ ನನ್ನ ಬಾಳು ಸುಟ್ಟೆಯಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಸಂತೋಷಕೆ ನನ್ನ ಬಾಳು ಬಲಿಯಾಯಿತಲ್ಲ
ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪನೆಂದು ಕರೆಯಲೂ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ
ನಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆನಮ್ಮ ,
ನೀ ಹೇಳೆ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ?
ಕೈ ಕಾಲುಗಳಿಲ್ಲದ, ಕಣ್ಣು ಕಿವಿಗಳಿಲ್ಲದವರೂ ಬದುಕುತ್ತಿರುವರು
ನನಗೆಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿಹುದು, ಎಲ್ಲರೂ ಇರುವರು
ನನ್ನ ಹೆತ್ತು ಹೊರಬೇಕಾದವರೇ ನನ್ನ ತೆಗೆದು ನೀರಿಗೆಸೆದಿಹರು
ಕೊಡದಿರಲಿ ನನ್ನಂತೆ ಬಾಳ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆ ದೇವರು..
ಬೇಡವಾದೆನು ನಾನು ನನ್ನ ಹೆತ್ತಬ್ಬೆ, ಅಪ್ಪನಿಗೆ
ಬಿಸಾಕಿ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟರು ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ನನ್ನ ನೀರಿಗೆ
ಹೆದರಿ ಅದೆಷ್ಟು ಬೇಸರ ಪಟ್ಟಳೋ ನನ್ನ ಮಾತೆ ಮರ್ಯಾದೆಗೆ
ಅವಳಿಗೆ ನಾ ಬೇಡವಾದೆ, ಸಮಾಜವೇ ಹೆಚ್ಚೆನಿಸಿರಬೇಕು ಕೊನೆಗೆ...
ನೀನೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ಬಳಿ ಕೇಳಿ ನೋಡಮ್ಮಾ
ನೀ ಮಾಡಿದ್ದು ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿಯ ಬಿಸುಟಿಹುದು ಸರಿಯೇನಮ್ಮಾ
ನಾ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪೇನು ಅರಿಯದೇ ಹೋದೆನಲ್ಲಮ್ಮಾ..
ನನ್ನಷ್ಟೆ ಮುದ್ದಾದ ಮಗುವೊಂದು ನಿನಗೆ ಬೇಕೆನಿಸದೇ ಅಮ್ಮಾ...
@ಪ್ರೇಮ್@
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ