ಮೊಬೈಲ್ ಗೀಳು ಬಿಟ್ಟು ನಾ ಬದುಕಿದೆ
ನಾನಂದೂ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಬೆರೆತವನಲ್ಲ, ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗವಿಲ್ಲ, ಟಿ.ವಿ ಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ವುಾರ್ತೆ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬಿಟ್ಟರೆ ಈ ಅದೃಷ್ಟ(?)ದ ಮೊಬೈಲ್ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿಯುವವರೆಗೆ ನಾನು ಚಲನಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅದೇ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಕರೆ,ಸಂದೇಶ,ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾಣಗಳ ಜಾಲದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಲೋಕ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆಟಗಳ ಅದ್ಭುತ ಲೋಕ. ಮಕ್ಕಳು ಮಾತನಾಡಿದರೂ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ ಬಿಡಿ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಹೊಸ ಆಟಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನೇ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ, ಊಟ-ತಿಂಡಿಗಳ ಪರಿವೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.
'ಕಣ್ಣು ಏಕೋ ಉರಿ' ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿ ಹೋದಾಗ ಆ ಬೆಳಕನ್ನೇ ಎವೆಯಿಕ್ಕದೆ ನೋಡುವ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್, ಮೊಬೈಲ್ ಕೆಲಸಗಳಾದರೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ' ಎಂದಿದ್ದರು. ಕುತ್ತಿಗೆ ನರ ಸೆಳೆತ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಾಗ 'ಮನೆಗೆ ಸಾಮಾನು ಹೊತ್ತು ತಂದು' ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಚಾಲೆಂಜಿಂಗ್ ಆಟ 'ಬ್ಲೂ ವೇಲ್' ಸಿಕ್ಕ ದಿನ ಅದು. ಅದರ ಯಾವ ಚಾಲಂಜನ್ನೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ನಾನು! ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರುವ ಚಾಲೆಂಜ್!
ಐದು ಮಹಡಿ ಕಟ್ಟಡದ ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ! ಇನ್ನೇನು ಹಾರಬೇಕು ಕೆಳಗೆ! ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನಿಡೀ ಕುಟುಂಬ,ಪೊಲೀಸ್,ನೆರೆ-ಕರೆಯವರು ಬಂದು ನನ್ನ ತಡೆಯದಿದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾನೀ ಕತೆ ಬರೆಯಲು ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ.. ಮೊಬೈಲ್ ಮಾರಿ, ಅದರ ಗೀಳು ಬೇಡವೆಂದು ಮನೆ-ಮಕ್ಕಳ ಕಡೆ ಹರಿಸಿರುವೆ ಗಮನ!
@ಪ್ರೇಮ್@
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ